بسم الله الرحمن الرحیم

چند روز پیش، داخل مغازه ای بودم. تلویزیون داخل مغازه مراسم تشییع جنازه آتشنشانان را پخش میکرد. جوانی وارد شد. پس از دیدن برنامه گفت: از طرف بنیاد شهید به خانواده اینها چیزی تعلق میگیرد؟ رسیدگی میشود؟
مات و مبهوت ماندم. پاسخ دادم: این عزیزان بسیار انسانهای بزرگ و ایثارگری هستند. و پاداش بزرگی نزد خداوند متعال دارند اما به چه مناسبتی باید به آنها شهید گفته شود؟ جوان بیچاره تعجب کرد و با حالت تعجب پرسید: مگر اینها هشید نیستند؟ گفتم: خیر. مقام شهید و ثواب شهید دو عنوان و دو موضوع متفاوت هستند. ممکن است این عزیزان ثواب شهید داشته باشند اما مقام شهید ندارند. مقام شهید فقط و فقط به کسانی اطلاق میشود که در میدان رزم و در در حال مبارزه با دشمن به فیض شهادت نائل آیند. و الا در اسلام زنی که در حال وضع حمل فوت کند ثواب شهید دارد اما کسی به او شهید اطلاق نمیکندو...
متاسفانه رسانه ها و مخصوصا صدا و سیما با دامن زدن به چنین بدعتها و خرافاتی آسیبهای دینی و فرهنگی بسیاری را به جامعه تحمیل میکنند که موارد مهم آن را بر میشمارم:
1. سوء استفاده از عنوان دینی بدون رعایت ضوابط شرعی و اخلاقی و حقوقی آن
هنوز داستان مرحوم کردان از یادها نرفته است. جرم او تنها این بود که به او بدون داشتن صلاحیت قانونی( و نه علمی) عنوان دکتر اطلاق شده بود! وقتی در حوزه علوم و قوانین آموزشی سوء استفاده از یک عنوان جرم تلقی میشود چرا در حوزه دین چنین رفتاری جرم و گناه تلقی نمیشود؟ خیلی دور نبود که همین اتفاق درباره عنوان "آیت الله" هم پیش آمد و عده ای بدون دلیل و مدرک محکمه پسند و صرفا بنا به جهات سیاسی و و در عمل انجام شده قرار دادن شورای نگهبان در عملی غیر قانونی و غیر شرعی به سید "حسن خمینی" عنوان "آیت الله" دادند! اما از هیچ نهاد حوزوی و قانونی اعتراض رسمی و پیگیری قانونی صورت نگرفت تا اگر خلافش ثابت شود، با برخورد قانونی جلوی سوء استفاده های بعدی گرفته شود! این روزها هم سکوت عجیب نهادهای مسئول حوزوی و غیر حوزوی در برابر موج شهید سازی از فوت شدگان حوادث شغلی آرام آرام رنگ و بوی جهالت و بدعت به خود میگیرد.

2. قداست شکنی از عنوان شهید.
آیا اطلاق عنوان شهید به کسی که در صحنه جنگ با دشمنان اسلام شرکت نکرده است و صرفا بر اثر یک حادثه جان داده است زیر سوال بردن قداست و ارزش مقام مقدس و والای شهید نیست؟ اگر مروری بر روایات باب فضیلت شهید انجام دهیم خواهیم فهمید که هیچ مرگی به اندازه مرگ در راه مبارزه با دشمنان دین و خدا اجر و مقام ندارد. مبارزه با دشمن یک چیز است مبارزه با حوادث طبیعی و یا بشری امری دیگر. نمیتوان هر مرگی را شهادت اطاق کرد که در غیر اینصورت همه کشته شدگان حوادث شغلی و غیر شغلی که در آن نوعی فداکاری و از خود گذشتگی وجود دارد ذیل عنوان شهید میگنجد در اینصورت شهید و شهادت که اصولا در نظر اسلام جایگاه و شان و مقامی بسیار متفاوت با دیگر جان باختگان دارد کم رنگ خواهد شد و از نظر مردم همینکه کسی در شغل خودش مشغول فداکاری باشد و احیانا کشته شود شهید است! در اینصورت چه تفاوتی میان انسانی که با قصد و اراده و فرسنگها دور از خانواده و دوستان و در دل دشمن با خونخوارانی مانند داعش میجنگند و از همان ابتدا میدانند که این راه منجر به شهادت خواهد شد با کسانی است که تنها به قصد خدمت و انجام مظیفه عازم محل کار خود شده است و در وطن و شهر و دیار خود و در حادثه ای غیر منتظره جانش را از دست داده است(هر چند اجر و قرب ایثار را خواهد داشت).

3. سکوت مسئولین و دامن زدن به یک بدعت

به نظر میرسد سکوت مسئولین به صورت معنا داری نشان از این دارد که مسئولین با سکوت خود در دامن زدن به این بدعت مقصر هستند زیرا که دادن عنوان شهید از طرف مردم و تبلیغ رسانه حداقل حسنی که دارد ضعف و کوتاهی آنها را پوشش خواهد داد لذا مسئولین بدشان نمی آید که با سکوت خود و نهان کردن خود پشت عنوان قدرشناسانه شهید از پاسخ گویی شانه خالی کنند و با این سکوت خود در حقیقت به نوعی افکار عمومی مردم را مجاب کنند که آنان نیز قدردان و قدرشناس این به اصطلاح شهیدان هستند!   سکوتی که این روزها دامنه آن به بنیاد شهید نیز کشده خواهد شد و در مردم توقعی نابجا ایجاد خواهد کرد که آتشناشان مرحوم و خانواده شان حقوقی برابر با یک خانواده شهید داشته باشند. حال باید از مسئولین بنیاد شهید پرسیدک در برابر این موج تبلیغاتی نادرستی که ایجاد شده است چگونه پاسخ گو خواهند بود؟ آیا بهتر نبود در همان ایام موضع گرفته میشد تا امروز پس لرزه های حقوقی و قانوین آن دامنگیرشان نشود؟

4. صدا و سیما و قدامات سوال بر انگیز

صدا و سیما به عنوان یک نهاد فرهنگی و رسانه های حکومتی و متولی آموزش و فرهنگ عمومی این روزها دست به دامن هر سوژه ای میشود تا بتواند وجود و عملکرد خود را به نوعی در نزد افکار عمومی توجیه کند. صدا و سیما در جریان وفات هاشمی و بزرگ نمایی از شخصیت یک فتنه گر نشان داد اصولا به فرامین رهبری و خواست نظام وقعی نمی نهد و ساز خود را میزند. با حادثه ساختمان پلاسکو مدیریت جدید صدا و سیما دومین اشتباه بزگر و استراتژیک خود را هم مرتکب شد و با هموزن کردن شهید خصوصا  شهدای مدافع حرم و آتشناشان به این شغل اگاهی مقدس و غلو آمیز بخشید گویی که آتش نشان و آتشنانشی مقامی قدسی و الهی است. هرچند خود را قدردان فداکاری این عزیزان میدانیم اما آیا دیگر مشاغل و خدمات که در آنها هم هر آن امکان حادثه وجود دارد ارزش و مقام آتش نشان را ندارند مانند: خدمه هواپیما، کارگران معدن، سربازان و نظامیان،...همه این مشاغل سخت و طاقت فرسا هستند اما ایا انان نیز با خود این سوال را مطرح نخواهند کرد که چرا به درگذشتگان صنف و شغل ما عنوان شهید اطلاق نمیشود؟ ایا از خود نخواهند پرسید چه تفاوتی میان ما و آنان است؟ آیا در اینصورت اکثر مرگها هم وزن و هم ردیف شهید نخواهد بود! پس تفاوت شهید با غیر شهید در چیست؟ چه کسی باید پاسخگوی مطالبات ایجاد شده خواهد بود؟ چه کسی باید جلوی چنین بی قاعده گی ها و بی قانونی ها بایستد؟ آیا پشت پرده این تعمیم دادن بی دلیل و بدعت آمیز یک عنوان مقدس و دینی توطئه ای در جریان است تا با نام و عنوان شهید و هم نفس جنگ و هشادت در سوریه و عراق را تضعیف کنند و موذیانه و غیر مستقیم دفاع از عراق و سوریه را و شرکت در این جنگ را زیر سوال ببرند؟ قطعا با توجه به موضع گیریهای دشمن پسند عده ای در داخل و مخالفت با شرکت در جنگ سوریه و عراق به نظر میرسد عده ای تلاش میکنند تا با کنار هم گذاشتن شهید و آتش نشان نشان دهند که آتش نشان که برای هم وطن خود جان میدهد ارزش و منزلتش برابر و بلکه بالاتر از شهیدان مدافع حرم بیشتر است! قطعا چنین مقایسه صورت خواهد گرفت چه مسئولین بدانند و چه ندانند و چه بخواهند و چه نخواهند.